نسل جدید آسفالت
استفاده از گوگرد در راهسازی سابقه ای در حدود یکصد ساله دارد. رویکرد همگانی اولیه در دهه ۷۰ میلادی و به دنبال بحران انرژی در دنیا بوده است که منجر به ساخت دهها قطعه آزمایشی آسفالت گوگردی در نقاط مختلف دنیا شد. اولین قطعات آسفالت گوگردی اواسط دهه ۷۰ میلادی در امریکا و کانادا ساخته شد و سپس تا سال ۲۰۰۲ میلادی حدود ۴۲۰۰ کیلومتر آسفالت گوگردی در بیش از ۲۰۰ نقطه جهان ساخته شد و مورد ارزیابی قرار گرفت که ازجمله این کشورها می توان به امریکا، انگلستان ، فرانسه ، لهستان ، اسپانیا، فنلاند، بلژیک ، نروژ، عراق ، کویت و عربستان سعودی اشاره کرد.

نظربیگی می افزاید: ساخت قطعات آزمایشی آسفالت گوگردی در دهه ۸۰ رو به کاهش نهاد، ولی اواخر دهه ۹۰ باردیگر روبه افزایش گذاشته است. علت این موضوع تغییر در قیمت نسبی گوگرد و قیر در این دوره هاست که با افزایش این نسبت ، ساخت آسفالت گوگردی دارای توجیه اقتصادی است و تمایل به ساخت آسفالت گوگردی افزایش می یابد. در کشور ما نیز از دهه ۷۰ میلادی پژوهش هایی در این زمینه در سازمان های مختلف از جمله وزارت راه و ترابری ، دانشگاه ها، آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک ، سازمان توسعه راهها و نیز پژوهشگاه صنعت نفت آغاز شد. به طور کلی به دلیل ضعفهای ذاتی قیر و لزوم افزایش محدوده کاربری آن ، امروزه اکثر قیرهای راهسازی در دنیا با کمک مواد افزودنی مانند پلیمرها اصلاح می شوند.

مهندس نظربیگی به کارگیری این نوع آسفالت را در ایران با توجه به دلایل متعدد ضروری می داند:

● تفاوت قابل ملاحظه قیمت گوگرد و قیر در ایران:
با توجه به این که وزن مخصوص گوگرد حدود ۲ برابر قیر است ، برای جایگزینی معادل حجمی قیر با گوگرد باید به ازای یک